Van La Paz tot Puno
Door: Jaap en Paula
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Paula
21 Januari 2015 | Peru, Puno
Waar waren we gebleven, we kwamen aan in La Paz en gingen met de taxi naar ons hotel, je hebt dan meteen een prachtig uitzicht over deze miljoenenstad, op bijna 4000 meter hoogte. Een drukte van jewelste, maar niet zo chaotisch als Santa Cruz. In het hotel, waar we dus 'smorgens om half 10 aankwamen hadden ze alleen een kamer zonder venster voor ons, allemaal een beetje benauwd. We gingen snel de stad in en dronken een espresso bij het Fransiscaner klooster. Lopen in La Paz is een prestatie, vanwege alle hoogteverschillen en de ijle lucht, dus we verplaatsten ons met kleine stukjes of per taxi. Overal winkeltjes, muziekfabriekjes, kraampjes e.d. Alle mooie kleuren van Bolivia, iedereen wil je wel iets verkopen, maar niemand dringt je iets op, heerlijk en zo anders dan bijvoorbeeld in Sri Lanka. We genieten van de lekkere sapjes e.d. We maken mooie foto's van alle bolhoeddames, met prachtige gouden tanden. Aan het eind van de middag kregen we een app-je van Nienke, met een tip voor een restaurantje ( wist ze nog van 7 jaar geleden), bleek op 300 meter afstand en 90 graden klimmen van ons hotel verrwijderd, dus wij naar Sol y Luna, hebben daar heerlijk gegeten en gedronken ( en een sigaartje gerookt, want dat mag hier nog in de kroegen). De volgende morgen met een eigen gids een stadstour. Bleek een alleraardigste Boliviaanse dame, die prima Engels sprak. Ze had engels geleerd, dankzij haar Oma, die een stuk land had verkocht, zodat zij kon leren. Eerst een wandeling over de markt, natuurlijk weer prachtige waar te koop, toen met een bus de berg op, halverwege stapte nog een evangelist in, die ons vriendelijk wees op het verschil tussen goed en kwaad. Onze gids vertelde ook vooral veel over de sociale aspecten van het leven in Bolivia en was zeer content met de huidige president Evo Morales. Vervolgens zeilden we met een kabelbaan over de hele stad, in twee langgerekte etappes, een fantastisch gezicht, het eerste stuk is pas sinds oktober jl open de rest al langer. Een vervoermiddel voor de bewoners en een prachtige sightseeing voor toeristen. Ruim een half uur voor 6 Bolivar (dat is 75 cent). De gids wilde ons meenemen naar een demonstratie waar oude en nieuwe bewoners van Bolivia op straat samen hun voedsel delen en zingen en dansen, een mooie ervaring in de week van " je suis Charlie" .
Maandag reisden we per bus van La Paz naar Copacabana, een plaats aan het Titicacameer, ook de busreiziger was weer een belevenis, vooral ook toen bus en passagiers gescheiden op resp. een platbodem en een klein bootje een stuk van het meer over werden gezet. We hadden een aantal mooie vergezichten en Copacabana is weer een echte backpackersbestemming. We hadden hier een prachtig hostel-appartement met een klein houtkacheltje op de kamer. 'S Middags vertrok direct een excursie naar het Inca-eiland Isla del Sol, waar nog zo'n 7000 oorspronkelijke indammen (afstammelingen van de eerste Incakoning wonen. We moesten een trap van 1000 treden op om bij het eigenlijke dorp te komen, maar zijn na ruim 200 omgekeerd en hebben het leven op het eiland verder vooral vanuit het haventje beschouwd, was op zich al een belevenis. Ook om te zien hoe de plaatselijke bevolking goed georganiseerd in groepjes van 5 mannen of vrouwen zware bouwmaterialen tegen de berg op naar boven brachten.
Dinsdag met de bus van Copacabana naar Peru, de grensovergang ( te voet ongeveer 300 meter van stempel uit naar stempel in ) is natuurlijk ook weer bijzonder, we konden geld wisselen bij de dames die langs de weg met flappen zaten te wapperen ( overigens een prima koers) en we reden door naar Puno in Peru. Opvallend in Peru, meer activiteit op het land, veel land en veeteelt langs de weg, ook touwslagerijen, gewoon lange lijnen draaien op het erf. Ook hier is veel geïnvesteerd in stenen om te bouwen, maar er is heel veel nog lang niet af. Aan het eind van de middag in Puno, op zich geen bijzondere stad, maar wel uitgangspunt voor mooie tochten, dus...
Woensdagmorgen (vandaag dus, we zijn nu halverwege onze reis, sorry voor de lange verhalen) om 7 uur werden we weer opgehaald in ons hotel (Paula heeft alles prima geregeld en alles klopt tot nu toe als een busje) en gingen we per boot het Titicacameer op. Het regende toen we vertrokken, ongeveer 5 graden, maar gelukkig werd het snel droog en ook warmer. Het meer ligt op 3810 meter hoogte en heeft een oppervlakte van ongeveer de helft van Nederland. Het eerste bezoek was meteen weer bijzonder, Er liggen daar 85 rieteilanden, waar nog ongeveer 1700 indianen (Uros-indianen) wonen in kleine dorpjes op drijvende rietplaten. Ze leven van de visvangst en een beetje van toerisme, elk dorp krijgt zo'n 2 of 3 keer per maand een groepje toeristen op bezoek. Ons dorpje was ongeveer 50 bij 30 meter groot en daar woonden 5 gezinnen. Bijzonder om te ervaren, hier wel wat spulletjes gekocht, maar ook geen opdringerig gedoe. Ook maakten we nog een rondvaartje met de president van het eiland op z'n rieten platbodem, legde ons alles uit, hoe ze eigen cultuur in stand willen houden, maar ook hechten aan goed onderwijs, medische zorg e.d. Halverwege de boottocht ging z'n mobieltje af, ook mooi. Na het indianendorp nog naar een ander eiland, met bijzondere bewoners, bekend om de mannen die alsmaar mutsen breien. Hier hebben we heerlijk op de berg bij dorpsbewoners gegeten ( soep, vis en rijst ), prima verzorgd en smakelijk. Een mooie wandeling over het eiland maakte ook deze dag compleet. Ik stop, als het je verveelt, haak dan rustig af, maar op deze manier hebben wij straks ook een verslag bij onze foto's. We realiseren ons dat we geluksvogels zijn dat we deze mooie reis kunnen maken en zijn blij dat we het nu doen, nog gezond en redelijk vief, want het is allemaal ook best vermoeiend. Weer een hartelijke groet van de andere kant van de grote plas voor jullie allen, wij trekken morgen verder Peru in en laten over een kleine week wel weer iets van ons lezen. Liefs en groet Jaap en Paula.
Maandag reisden we per bus van La Paz naar Copacabana, een plaats aan het Titicacameer, ook de busreiziger was weer een belevenis, vooral ook toen bus en passagiers gescheiden op resp. een platbodem en een klein bootje een stuk van het meer over werden gezet. We hadden een aantal mooie vergezichten en Copacabana is weer een echte backpackersbestemming. We hadden hier een prachtig hostel-appartement met een klein houtkacheltje op de kamer. 'S Middags vertrok direct een excursie naar het Inca-eiland Isla del Sol, waar nog zo'n 7000 oorspronkelijke indammen (afstammelingen van de eerste Incakoning wonen. We moesten een trap van 1000 treden op om bij het eigenlijke dorp te komen, maar zijn na ruim 200 omgekeerd en hebben het leven op het eiland verder vooral vanuit het haventje beschouwd, was op zich al een belevenis. Ook om te zien hoe de plaatselijke bevolking goed georganiseerd in groepjes van 5 mannen of vrouwen zware bouwmaterialen tegen de berg op naar boven brachten.
Dinsdag met de bus van Copacabana naar Peru, de grensovergang ( te voet ongeveer 300 meter van stempel uit naar stempel in ) is natuurlijk ook weer bijzonder, we konden geld wisselen bij de dames die langs de weg met flappen zaten te wapperen ( overigens een prima koers) en we reden door naar Puno in Peru. Opvallend in Peru, meer activiteit op het land, veel land en veeteelt langs de weg, ook touwslagerijen, gewoon lange lijnen draaien op het erf. Ook hier is veel geïnvesteerd in stenen om te bouwen, maar er is heel veel nog lang niet af. Aan het eind van de middag in Puno, op zich geen bijzondere stad, maar wel uitgangspunt voor mooie tochten, dus...
Woensdagmorgen (vandaag dus, we zijn nu halverwege onze reis, sorry voor de lange verhalen) om 7 uur werden we weer opgehaald in ons hotel (Paula heeft alles prima geregeld en alles klopt tot nu toe als een busje) en gingen we per boot het Titicacameer op. Het regende toen we vertrokken, ongeveer 5 graden, maar gelukkig werd het snel droog en ook warmer. Het meer ligt op 3810 meter hoogte en heeft een oppervlakte van ongeveer de helft van Nederland. Het eerste bezoek was meteen weer bijzonder, Er liggen daar 85 rieteilanden, waar nog ongeveer 1700 indianen (Uros-indianen) wonen in kleine dorpjes op drijvende rietplaten. Ze leven van de visvangst en een beetje van toerisme, elk dorp krijgt zo'n 2 of 3 keer per maand een groepje toeristen op bezoek. Ons dorpje was ongeveer 50 bij 30 meter groot en daar woonden 5 gezinnen. Bijzonder om te ervaren, hier wel wat spulletjes gekocht, maar ook geen opdringerig gedoe. Ook maakten we nog een rondvaartje met de president van het eiland op z'n rieten platbodem, legde ons alles uit, hoe ze eigen cultuur in stand willen houden, maar ook hechten aan goed onderwijs, medische zorg e.d. Halverwege de boottocht ging z'n mobieltje af, ook mooi. Na het indianendorp nog naar een ander eiland, met bijzondere bewoners, bekend om de mannen die alsmaar mutsen breien. Hier hebben we heerlijk op de berg bij dorpsbewoners gegeten ( soep, vis en rijst ), prima verzorgd en smakelijk. Een mooie wandeling over het eiland maakte ook deze dag compleet. Ik stop, als het je verveelt, haak dan rustig af, maar op deze manier hebben wij straks ook een verslag bij onze foto's. We realiseren ons dat we geluksvogels zijn dat we deze mooie reis kunnen maken en zijn blij dat we het nu doen, nog gezond en redelijk vief, want het is allemaal ook best vermoeiend. Weer een hartelijke groet van de andere kant van de grote plas voor jullie allen, wij trekken morgen verder Peru in en laten over een kleine week wel weer iets van ons lezen. Liefs en groet Jaap en Paula.
-
22 Januari 2015 - 10:03
Fenny:
Ha die viefe levensgenieters: mooi jullie verslag, voor ons, maar ook inderdaad straks voor bij de foto's. Vraagje......( Moet Tanzania niet eerst????)
Jullie verhaal op het scherm vergroot ik eerst 150% dan is het te lezen en Jaap: dan wordt het nog langer, maar niet getreurd het is zeer plezierige kost, net alsof jezelf de reis meemaakt; trouwens Jacco en Hanneke waren in de streek waar jullie nu zijn, dus veel verhalen zijn als een herinnering. Dank daarvoor.
Met ons alles goed, wensen jullie een prettige voortzetting van jullie mooie reis.
Lieve groeten Herman en Fenny. -
22 Januari 2015 - 13:04
Dick En Rika:
Weer zo'n prachtig verhaal uit de grote avonturenbelevenis. En zoals je schrijft, jullie zijn nu pas halverwege.
Er staat jullie nog veel moois te wachten en de thuisblijvers genieten mee!
-
22 Januari 2015 - 14:39
De Bonkenhavers:
Lieve Jaap en Paula, heerlijk om jullie verhalen te lezen, wat een avontuur en bijzondere belevenis. Even zo leuk is het om te lezen dat jullie zo genieten. En dat Paula de boel keurig geregeld had verbaast niemand ;-) Dikke kussen uit Zwolle! -
22 Januari 2015 - 17:28
Nienke:
Ha die Jaap en Paula!
Heerlijke verhalen, brengt veel herinnering boven..
Prachtig dat jullie bij Sol y Luna zijn wezen eten, wij zijn er ook vaak geweest toen we in in La Paz en omgeving waren. Heerlijk om wat "hollandse pot" te kunnen eten en een super plekje om te zitten.
Titicaca.. was er niet iets met die mutsen op die eilandjes? Volgens mij kon je aan de muts zien of iemand vrijgezel was of niet.
Hier is het nu lekker koud (rond t vriespunt) beter dan al die regen. De dagen worden alweer merkbaar langer en da's fijn.
Geniet in Peru, enneh... ook in Cusco weten we nog wel wat leuke plekjes ;)
hasta pronto,
liefs Nienke en mannen -
22 Januari 2015 - 21:35
Margreet:
Weer een prachtig bericht, wij genieten steeds mee. Een fijne tijd nog en wij kijken uit nasr jullie belevenissen -
22 Januari 2015 - 22:08
Lous En Ton:
Hoi Jaap en Paula!
Wat een reis! En dat gewoon met z'n tweeën als backpackers met een evangelist in de bus en een hotelkamertje zonder raam. Leuk: al die details. Van ons kan een verslag niet lang genoeg zijn. En dat geldt zeker bij dit deel van jullie reis, die ook voor ons vol herkenningspunten is, bijvoorbeeld die breiende mannen op dat eiland in het Titicacameer. Wij hebben er één gezien en Nienke heeft gelijk: aan de muts kun je zien of iemand nog vrijgezel is. Dat weet je dan maar mooi op een eiland met een heel overzichtelijk aantal bewoners. Wat ons opviel was de moeizame communicatie met de bevolking op dat eiland. Wij hadden bijvoorbeeld zelfs geen oogcontact als we iets kochten op het marktplein.
En nu nog Cuzco in het verschiet. (Met Machu Picchu toch!? Wéér zo'n hoogtepunt. Letterlijk en figuurlijk.
Tot het volgende bericht, geluksvogels!
Lous en Ton -
27 Januari 2015 - 00:31
:
Geweldig weer! Mooi verhaaltje voor het slapen gaan. Bijzonder om al die verschillende mensen en culturen voorbij te zien komen. De indianen op het rieten platje, ge-wel-dig! Mooie foto's! Lekker blijven schrijven hoor, zo genieten we mee van jullie reis. Jullie maken zoveel mee, leuk om vast te leggen joh! Hier alles fijn, sneeuw maakt plaats voor regen, het is alweer wat langer licht en ons Peruaantje eet sinds id kinderstoel aan tafel, te grappig om te zien. Sturen wel even fotootje door.
Dikke kussen, Died, Sanne en Sofie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
