Zon, zee, strand en vlieguren

Vrijdagmorgen start de bus weer bijtijds, het eerste stuk naar het zuiden, tot de koffie bij the erotic mountains ( tja) is hetzelfde als heen, alleen dalen gaat sneller dan stijgen. Even later links af, naar het zuid-oosten. Mooie rit, veel grote uitgestrekte machinaal bewerkte rijstvelden, grote open-air rotan legbatterijeieren, van scharrelen hier nog geen sprake, langs drukke dorpjes enz. Genoeg te zien, althans als je je ogen open kunt houden, wat Herman, Jaap en gelukkig ook Sam de chauffeur aardig lukt. Weer een toename aan moskeeën, soms om de paar honderd meter, zoals op alle drie bezochte eilanden zie je de toename van de islamisering ( veel nieuwbouw of nog in aanbouw), op zich niet vervelend of bedreigend, wel jammer, want veel Indonesische vrouwen staat de sarong toch echt beter dan de allesverhullende hoofddoeken. Ze hebben er zelf blijkbaar weinig last van, want als je in de stadjes e.d. rondloopt willen ze toch graag op de foto, ze maken voortdurend selfies ( althans de jongeren) en willen ook graag door ons of met ons worden gefotografeerd, altijd gevolgd door een vriendelijke hand, een "thank you" en de vraag waar we vandaan komen. De rit van vrijdag eindigt rond 3 uur in Sengkang bij het BBC-hotel, waar overigens niets Brits aan is, een hotel met weinig uitstraling en voldoende mieren en ander gespuis.
Om 4 uur zitten we op de door Sam gecharterde boot ( twee snelle kano's) en varen we het Danau Tempe meer op, de stad uit. Het meer is ook weer overwoekerd door drijvende waterplanten en wordt uitgebreid bevist. We bezoeken een paar floating houses, waar vissersgezinnen nagenoeg het hele jaar verblijven. We zien het huis van een gezin met 3 kinderen, de bewoners zijn naar de stad, maar onze schipper biedt aan bananen voor ons te bakken, we slaan dat maar af. Het blijkt dat de gezinnen wel erg arm zijn, de kinderen gaan niet naar school. We wachten de als mooi aangekondigde zonsondergang niet af vanwege dreigende bewolking en komen inderdaad na twee uur varen net met de eerste druppels van een daarna stevige donderbui terug bij het hotel. De menukaart daar voorspelt niet veel bijzonders en zeker geen Bintang, dus brengt Sam, die in het logement naast ons hotel bivakkeert ons naar een restaurantje brengt aan de rand van de stad, waar we om 2 uur ook de late lunch hadden genoten. 's Middags nasi met een ei, 's avonds mie met ei en kip, we raken er aardig aan gewend, al dromen we soms wel van een bruin broodje kroket of andijviestamppot.
Zaterdag gaat de rit verder van Sengkang naar het zuiden. Opnieuw veel rijst- en maisplantages, de beloofde tabaksvelden zien we niet, waarschijnlijk vroegtijdig leeggerookt. Een mooie bochtige weg, deels langs de kust, eerst nog even een kopje koffie gedronken bij een warong, waar de koffie op was, maar Sam had nog een pakje meegenomen uit Torajaland, dus werd die opgeofferd.
Een mooie eenvoudige vissershaven, met indrukwekkende houten schepen, sommige nog in aanbouw en bij Tana Beru een scheepswerf, waar teakhouten schepen worden gebouwd, degelijk handwerk, drevelverbindingen en nauwelijks apparatuur. Mooi om te zien.
Aan het begin van de middag komen we aan in Bira en bij Bira Beach Cottages, een klein stukje paradijs. Een prachtige schone blauwe zee, een met heel fijn koraalzand uitgestrekt strand, in een schitterende baai. Hier zullen we de laatste drie vakantienachten doorbrengen, zonder programma, een schitterende afsluiting van onze reis.
Ook hier weer zeer vriendelijke mensen, zoals overal, het is schoon, telkens is er wel wat schaduw en wind te vangen, mag ook wel met een temperatuur van rond de dertig tweeëndertig graden. We sturen jaloersmakende appjes naar het thuisfront en genieten van zwemmen en heerlijke maaltijden.
Zondagmorgen na het ontbijt laten we ons verleiden om met een motorboot over te steken naar het bewoonde eilandje Seleyer, op zichtafstand van ons terras, twintigminuten varen, een bezoek waard is volgens zeggen. Het klopt, ook hier een mooi strand, vriendelijke bewoners, plastic stoelen in de schaduw van een boom, een luie en luidbellende waard en goede koffie, bier, cola en gebakken rijst. Ons schippertje blijft keurig wachten en loopt als persoonlijke gids met ons mee op een wandelingetje door het eenstraats dorpje. Ook hier de nodige bedrijvigheid, koopwaar ( schelpen, vis en geweven doeken) worden ons getoond, maar zoals overal deze reis niet opgedrongen. Wat dat betreft is deze reis een verademing vergeleken met Bali en eerder Sri Lanka of de Turkse kust. We kuieren wat langs de kustlijn en gaan na ongeveer 3 uur weer met ons bootje naar Bira. Nog een fotosessie met een grote groep meiden en jongens ( de meiden nemen telkens het initiatief) van de Komodo-eilanden, een blanke is hier blijkbaar bijna zo zeldzaam als in de Bijlmer.
Terug naar de mooie, koele cottages, lekker luieren, zwemmen, een herenwandeling langs het strand, lekker pittige mie, een spelletje regenwormen en weer bijtijds in het grote bed, onder het korte laken. Een gekko onder onze dakpannen laat nog enige tijd van zich horen.
Maandag een absolute rustdag, we blijven de hele dag in de buurt van de ligbedden en de zee, een aardig windje en lekker dit (laatste?) verslag schrijven in de schaduw.
Er wachten ons nog drie "reisdagen" , morgen met Sam, die nu ook 9 dagen van huis is, naar Makassar, daar wacht een viersterren hotel, vast niet zo leuk als dit 2,5 sterren resort, maar misschien voor de daarnaar smachtenden onder ons weer een fris glaasje witte wijn. Woensdagmiddag van Makassar naar Kuala Lumpur, waar we net de aansluiting missen en volgens planning dus 1 dag in deze wereldstad zullen verblijven. Donderdagavond om vijf voor 12 ( p.t. ) vertrekt ons KLM-vliegtuig naar Amsterdam en als alles goed gaat zijn we dan na 12 vlieguren tegen 6 uur vrijdagmorgen ( p.t.) op Schiphol en denk ik tegen 9 uur op station Zwolle.
Het is en was meer dan geweldig. Dank voor het meelezen, thuis plakken we de foto's bij de verhalen en nemen een onuitwisbare herinnering met ons mee.